ΙΣΧΙΟΥ – Τσαρούχας Ιωάννης

Οστεοαρθρίτιδα Ισχίου

Το ισχίο αποτελείται από ένα σφαιρικό τμήμα – την κεφαλή του μηριαίου οστού – και μια κοίλη υποδοχή – την κοτύλη της πυέλου (λεκάνης). Η σφαιρική κεφαλή του μηριαίου περιστρέφεται ελεύθερα μέσα στην κοτύλη. Για να μη δημιουργούνται τριβές, η περιοχή καλύπτεται από ένα λείο, γυαλιστερό ιστό- το χόνδρο – και από μία μικρή ποσότητα αρθρικού υγρού, που δρα σαν λιπαντικό στην κίνηση της άρθρωσης.

Η οστεοαρθρίτιδα του ισχίου είναι μία χρόνια εκφυλιστική νόσος, η οποία εκδηλώνεται σαν αποτέλεσμα της φθοράς του χόνδρου που καλύπτει τις αρθρικές επιφάνειες. Προκαλείται έτσι δυσκαμψία και χωλότητα κατά τη βάδιση, ενώ σταδιακά εμφανίζεται πόνος, που γίνεται αισθητός στη βουβωνική περιοχή ή στην πρόσθια επιφάνεια του μηρού και αντανακλά μερικές φορές στο γόνατο. Με όλα αυτά, περιορίζεται σημαντικά η δραστηριότητα του ασθενούς.

Στα αρχικά στάδια το πρόβλημα αντιμετωπίζεται με φαρμακευτική αγωγή, αργότερα όμως αυτή πλέον δεν επαρκεί και τότε καθίσταται αναγκαία η χειρουργική αντιμετώπιση, με ολική αρθροπλαστική του ισχίου. Η επιτυχής έκβαση της επέμβασης επιτρέπει στον πάσχοντα να αποκτήσει και πάλι μία φυσιολογική ζωή.

Με την ολική αρθροπλαστική γίνεται αντικατάσταση του κατεστραμμένου οστού και του χόνδρου της άρθρωσης με μία τεχνητή άρθρωση, που περιλαμβάνει ένα μηριαίο στυλεό με κεφαλή και ένα κυπέλλιο κοτύλης.

Υπάρχουν διάφορες μέθοδοι πραγματοποίησης της επέμβασης, οι οποίες διακρίνονται μεταξύ τους κυρίως ανάλογα με τον τρόπο προσπέλασης, δηλαδή τον τρόπο με τον οποίο ο χειρουργός φθάνει στην άρθρωση.

Οι κλασικές μέθοδοι, που χρησιμοποιούν πλάγια ή οπίσθια προσπέλαση, απαιτούν μεγάλες χειρουργικές τομές, με σημαντικό τραυματισμό των μαλακών μορίων. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα αντίστοιχα μεγάλη απώλεια αίματος κατά τη διάρκεια της επέμβασης, που καθιστά κατά κανόνα αναγκαία τη μετάγγιση τουλάχιστον μιας μονάδας αίματος. Μετεγχειρητικά, ο ασθενής μπορεί να υποφέρει από πόνο, αλλά το κύριο πρόβλημα είναι ότι θα πρέπει για διάστημα έξι περίπου εβδομάδων, μέχρι να επουλωθούν τα τραυματισμένα μαλακά μόρια, να κινείται πολύ επιφυλακτικά και οπωσδήποτε με κάποιο βοήθημα, όπως μπαστούνι ή «Π».

Τα προβλήματα αυτά γίνονται τα τελευταία χρόνια προσπάθειες να αντιμετωπιστούν με χειρουργικές τεχνικές ελάχιστης επεμβατικότητας. Η πολυετής εμπειρία μας σε ολικές αρθροπλαστικές ισχίου δείχνει, ότι η πιο επιτυχημένη από τις μεθόδους αυτές είναι η τεχνική που εφαρμόζεται από την ομάδα μας στο Ιατρικό Κέντρο Αθηνών, γνωστή ως ASI (Anterior Supine Intermuscular). Η μέθοδος αυτή εξασφαλίζει μια ήπια μετεγχειρητική πορεία με ταχεία ανάρρωση και άριστα μακροχρόνια αποτελέσματα.